Dit verhaal is een zogenaamde Struwwelpetriade of Smeerpoetsverhaal
oftewel een navolging van de verhalen met 'Lustige Geschichten und Drollige Bilder'
van de Frankfurtse arts Heinrich Hoffmann uit 1845.

Dit verhaal is een duidelijke bewerking van
het originele verhaal "Konrad".

Dit soort verhalen is lang beschouwd als een voorbeeld van 'zwarte' pedagogie,
die een wrede wijze van opvoeden voorstond.
Overdreven straffen,
zoals het afknippen van de vingers van een duimzuiger,
zijn kenmerkend voor deze verhalen.
De verhalen zouden grappig en toch leerzaam te zijn.